Ook die kinderen!

5 12 2008

Op 5 december ga ik het feest niet bederven. Integendeel. Het stilstaan bij het leed en de benarde omstandigheden van een ander kan het feest alleen maar verdiepen. Want dan besef je wat je hebt en hoe belangrijk het is om inderdaad gehoor te geven aan het “tel je zegeningen”. Afgelopen woensdag 3 december was het Wereldtoiletdag. Een actie van de Wereldgezondheidsorganisatie van de Verenigde Naties. Ruim anderhalf miljard mensen, waaronder bijna een miljard kinderen, beschikken niet over een fatsoenlijke toiletvoorziening. Dat is, schrik niet, 40% van de gehele wereldbevolking. Nauwelijks voorstelbaar in ons rijke Westen, waar we lezen en klagen over een recessie, terwijl de Sinterklaas- en Kerstinkopen weer prima zijn.

Laten we ervan genieten en maak zoveel als mogelijk plezier en heb het gezellig en goed met elkaar in deze feestmaand. Maar neem in deze maand minimaal één moment van stilte in acht. Plan het desnoods gewoon in, in je agenda onder het kopje “Ook die kinderen”. En denk op dat moment dan aan de kinderen die dagelijks onnodig sterven, die verhuurd worden om seksueel misbruikt te worden of waar mensen zich aan vergrijpen. Die geen water en geen eten hebben en geheel onschuldig met het HIV-virus besmet worden. Je hoeft geen geld te geven, als je dat niet wilt of kunt,(prima natuurlijk als je dat wel doet), maar stuur ze minimaal je liefde. En kijk vervolgens om je heen en let op wat daar gebeurt. En doe dan het goede.

Denk bij elke kaars die je deze maand brandt aan al die kinderen die het zoveel slechter hebben dan wij en zoveel nodeloos lijden ondergaan. Liefde geven lijkt zo weinig concreet en natuurlijk moeten we alle concrete hulp bieden die we kunnen geven. Maar je weet toch zelf ook hoe fijn het is, als je hoort dat iemand aan je gedacht heeft. Vertrouw erop dat jouw goede gedachten hen helpt. Ook die kinderen. Juist zij hebben onze liefde nodig.


Acties

Information

5 responses

5 12 2008
marktleiderschap

Als je een keer door Afrika bent getrokken merk je dat de kinderen niet eens een Papa of Mama hebben omdat die gestorven zijn door HIV, Malaria of andere ellende. Zij worden geholpen door een oma, nichtje of hulpverlener of een zusje van 9 die de verantwoordelijkheid draagt voor 5 broertjes en zusjes. Hoe moreel is ons bestaan dan? Hoeveel TVs, radios, auto’s kunnen er nog bij? Moeten de komkommers echt 40 cm lang zijn en recht om in de Nederlandse supermarkt te mogen liggen? Vraag aan een kind hier of er ook kromme komkommers bestaan en ze zullen het antwoord niet weten. 25% van ons voedsel gooien we weg puur door de presentatie die onze regelgeving en gemakzucht eist.

Miljoenen euros van liefdadigheidinstellingen zijn verdampt door speculatieve activiteiten op de beurs! Geen haan die er naar kraait bij die instellingen. Deze euros zaten geblokkeerd in het systeem.

Vandaag aandacht gevraagd voor morele waarden via een interview in het Katholieke Nieuwsblad.
http://www.katholieknieuwsblad.nl/show.php?art=kn2549d

We knokken door, waarde vriend.

5 12 2008
Bert-Jan van der Mieden

Helemaal eens Jean-Paul met deze mooie reactie, waarvoor dank. Een waanzinnige wereld. Laten we ons vasthouden aan dat ene lichtje, dat ieder mens in zich heeft, dat de machtigste duisternis kan verdrijven en verdrijft. Waarbij we doorgaan met concrete acties ter verbetering van en ter her-innering aan het wezenlijke.
Groetjes,

Bert-Jan.

7 12 2008
karen fidder

Dit artikel en de indringende reactie heeft mij geraakt.
Waar ik steeds tegen aan loop: Ik doe zelf mee aan die walgelijke consumptie.
Nu ook weer: kadootjes gekocht voor de kinderen. Tja, je ‘moet’ wel, toch?
Alle andere kinderen in de klas vieren sinterklaas thuis en worden verwend. Dan kan ik het mijn kinderen toch niet aan doen om het niet te vieren?
Of wel….?
We proberen het een beetje binnen de perken te houden, maar het idee staat me ieder jaar meer tegen.

Ik vind het razend moeilijk om door te gaan met dit luxe leven en te weten dat er zo schandalig veel mensen in erbarmelijke omstandigheden leven.
Met dit luxe leven bedoel ik niet dat ik er maar op los leef en alles koop wat los en vast zit.
Ik probeer zo bewust mogelijk te kopen. Ook met voedsel zijn wij steeds druk bezig ons af te vragen welk product we als gezond voor mens en milieu kunnen bestempelen. Zo min mogelijk overbodigheid.
En toch blijft dat gevoel.
Het verschil is veel te groot.
Ik vind niet dat ik nu mijn gezin in armoede moet storten om solidariteit te tonen aan al die mensen die het minder hebben, maar ik blijf met een onbehaaglijk gevoel zitten.
Vooral in zo’n periode als nu. Ook het zien van al dat grenzeloze consumeren maakt me verdrietig.
Een gevoel van machteloosheid overvalt me regelmatig.
Een betere wereld begint bij jezelf, dat is waar. En in liefde aan anderen denken is krachtig, ook waar. Geld storten doe ik ook.
En toch…..

Karen Fidder

7 12 2008
Bert-Jan van der Mieden

Lieve Karen,

Bedankt voor je openhartige reactie. Wij kunnen het lijden in de wereld niet wegnemen, maar wel tot ons uiterst kunnen gaan. Ieder op diens eigen manier. Je hoeft inderdaad niet in armoede te gaan leven, enz. Waar het om gaat is dat we ons bewust zijn van en naar uiterst kunnen bewust doen. In mijn boek, hetgeen je kent, schrijf ik veel over de betekenis van het lijden en hoe we ermee om kunnen gaan. Persoonlijk geloof ik dat het leven, en daarmee ook het lijden, zin en betekenis heeft. Ondanks het feit dat ik met het verschrikkelijke, ook volstrekt nodeloos toegebrachte, lijden niet uit de voeten kan, kom ik toch altijd op dat uitgangspunt terug. Dat gevoel ken ik dus, maar spoort mij telkens weer aan om erover door te denken. Ik kan, ondanks alles, niet geloven dat er uiteindelijk – over incarnaties heen – geen gerechtigheid, liefde en geluk is. Deze wereld is een werkelijkheid vol onrechtvaardigheid en liefdeloosheid, maar de uiteindelijke Werkelijkheid is voor eenieder mijns inziens toch een Zijnstoestand van Bewust Geluk. Voor mij is dat geen vlucht, valse troost, doekje voor het bloeden, ontsnappen aan en het is ook geenszins een excuus o.i.d. voor hetgeen er hier allemaal gebeurt. Hoe verschrikkelijk mensen zich kunnen misdragen en leed kunnen toebrengen aan medeschepselen, ik geloof dat er diep-in in ieder mens toch het Goede, het Licht aanwezig is. Behalve concrete hulp is het zenden van liefdevolle gedachten en bijvoorbeeld muzikale klanken mijns inziens ook concrete hulp. Er is dus ook een ander En toch…. waar ik mijn boek mee eindig. Ondanks alles is er altijd het En toch……….. Het (komende) Licht.

Liefs en groeten,

Bert-Jan.

5 12 2009
Edith Hagenaar

Dank voor je inspirerende woorden.

Geef een reactie op karen fidder Reactie annuleren