Je leest en hoort dat mensen niet de politiek in willen gaan. Als reden wordt opgegeven:”Ik ben eerlijk, open en ik houd niet van die politieke spelletjes.” Als ik dan gisteren in het Journaal hoor dat Minister Bos trots en alsof het de gewoonste zaak van de wereld is vertelt dat het kabinet twee miljard euro ergens gevonden heeft, dan kan ik me dat weer goed voorstellen.Vergelijk het nu eens met een gezin, dat toch op de centen moet letten, en dan wonder boven wonder uit een paar kasten en dozen en van de zolder een jaarsalaris bij elkaar schraapt. Wat voor ons heel ongeloofwaardig is, vertelt het kabinet zonder blikken of blozen.
Om morgen of even later wellicht te vernemen dat er toch echt geen geld is voor betere zorg, armoedebestrijding in eigen land, beter openbaar vervoer, enz. Vandaar de volgende oproep:
Politici in Nederland, laat van je horen. Jong en oud, wel en niet ervaren en aankomend. Lees s.v.p. van tevoren in ieder geval mijn artikelen van 13-06 en 15-07.
1. Vertel over je authenticiteit, over hoe je het doet zonder die politieke spelletjes.
2. Geef eens aan hoe politici geloofwaardig kunnen zijn.
3. Hoe kom jij tot verbinding en wat zijn jouw wensen daarin als politicus?
4. Hoe kunnen we komen tot een geloofwaardiger en positiever beeld betreffende de politiek en politici?
Bert-Jan van der Mieden 
Die politieke spelletjes zijn precies de reden dat ik me niet meer zo voor politiek interesseer. Er wordt heel veel gepraat over weinig omdat je, wanneer je precies dat zegt wat je wilt, concessies moet doen aan iemand die iets anders (radicalers) zegt dan hij wil om op een soort gemiddelde uit te komen.
Doordat politici altijd de discrepantie in moeten schatten tussen wat de tegenpartij gaat zeggen en wat zij gaan zeggen en wat er uit moet komen lijkt het alsof er niet meer echt over oplossingen wordt gepraat.
Misschien het grootste probleem van democratie – om te doen wat je wil doen moet je doen alsof je iets anders wilt doen. Het toppunt van schijn?
Beste Chris,
Je slaat de realistische spijker wel precies op de kop met wat je nu benoemt. Concessies doen is op zich niet erg en hoeft geen resultaat te zijn van schijn(re)acties. Ze kunnen het resultaat zijn van eerlijk en open overleg tussen betrokkenen, die allemaal het beste willen en meerdere (ook tegengestelde) belangen bij elkaar willen komen in een zo’n goed mogelijke oplossing. Dat is denk ik de uitdaging in de politiek en in een democratie. Maar helaas is jouw punt een realiteit: doen alsof en spelletjes spelen vanuit machtswil, eenzijdige gerichtheid op eigenbelang en partijbelang. Mocht je nog een antwoord hebben op vraag 2 en 4 dan houd ik me aanbevolen. Groetjes,
Bert-Jan.